Plastische chirurgie in tijden van Corona
Werken in de zorg het is een roeping. Je wordt dokter omdat je mensen wilt helpen die ziek zijn. Een van de chirurgen in mijn vooropleiding algemene chirurgie zei destijds tegen mij dat de opleiding plastische chirurgie weggegooid geld was. Onzinnige chirurgie.
Met de corona crisis is de hele wereld veranderd. Veel zaken in het leven worden opnieuw bezien. Basale zaken als gezondheidszorg en gezondheidszorgmedewerkers waar jaren minder waardering voor was krijgen nu applaus.
Onze ziekenhuizen houden zich met name bezig met ernstig zieke corona patiënten. Privéklinieken zijn gesloten. Er wordt nauwelijks meer ‘gewone zorg’ gedaan. En blijkbaar kan dat. Is veel van wat we deden dan overbodig? Iedereen begrijpt dat een buikwandcorrectie of borstverkleining op dit moment geen prioriteit heeft. Is dat dan overbodige zorg? In tijden van luxe en overvloed worden hier nauwelijks vragen over gesteld. Nu zijn er discussies over wie in tijden van krapte op de intensive care wel en wie niet in aanmerking komt voor een beademingsplek.
Plastische chirurgie redt geen levens zoals het acuut herstellen van de gesprongen lichaamsslagader (gebarsten aneurysma) dat wel doet. Plastische chirurgie verbetert wel de kwaliteit van leven. Zonder borst verder door het leven gaan kan natuurlijk zeker. Maar we weten het ondergaan van een borstreconstructie bijdraagt aan een betere kwaliteit van leven. Wanneer iemand na een maagverkleining 50 kg is afgevallen is dit veel gezonder voor deze persoon. Toch geeft de hoeveelheid overtollige huid na massaal gewichtsverlies een zodanige psychische belasting dat er zonder plastische correctie sneller terugval is en het gewicht er weer snel aan komt.
Geen levensreddende chirurgie, maar wel duidelijk betere van kwaliteit van leven. Onder normale omstandigheden goed invoelbaar, echter nu ingrepen die het eerst worden uitgesteld.
Wat doet de plastische chirurg nu dan eigenlijk?
Onze poli’s zijn vrijwel volledig geannuleerd en worden waar mogelijk telefonisch afgehandeld. De noodzakelijke operaties met kanker blijven doorgaan waardoor we toch nog gevraagd worden om bijvoorbeeld defecten bij borstsparende operaties te sluiten maar ook defecten na bijvoorbeeld keelkanker, borstkanker en huidkanker die niet zomaar open kunnen blijven.
Meehelpen in de zorg
De jongere collega’s zijn ingezet op de IC’s en op de spoedeisende hulp om bij te springen. De poli-assistentes en verpleegkundigen worden ingezet op de corona-afdeling. Zelf zijn we bijgeschoold en gaan we deze week ingezet worden als zaalarts op de corona-afdeling. Zo kunnen we de ernstig zieke mensen helpen en hopelijk de zwaarbelaste longartsen, internisten en intensivisten bijstaan in hun behalve lichamelijk ook psychisch zware werk. Op deze manier komt de roeping toch weer bovendrijven. Het helpen van zieke mensen, mensen in nood.
Hoe zal het gaan nadat de crisis voorbij is?
Plastisch chirurgen zullen zich niet meer met ernstig zieke mensen bezighouden maar ‘gewone zorg’ gaan doen. ‘Onzinnige chirurgie’? zoals de chirurg destijds zei? Ik denk het niet. Wij maken mensen blij, verbeteren hun leven. Zo helpen we mensen. Het coronavirus heeft ons laten zien dat we kwetsbaar zijn, ons laten nadenken over ons leven, ons werk en hoe we een bijdrage kunnen leveren aan de maatschappij. Ondanks mijn onervarenheid met het werk dat ik nu ga doen hoop ik dat de oude chirurg toch enigszins trots kan zijn op wat ik doe, al is het geen chirurgie. Laten we hopen dat de crisis niet te lang duurt.
Deze blog is gepubliceerd door de MOOI-Kliniek, waar John Sawor ook werkzaam is.
Over de auteur John Sawor
Vanaf 2006 ben ik werkzaam als plastisch chirurg; ik werk in Viecuri Medisch Centrum in Venlo en Venray en het MUMC. Het mooiste van mijn vak is mensen met een op maat gekozen behandeling gelukkig te maken.
